من این روزا یه حال دیگه ای دارم

همیشه , هیچ وقت این طور نبودم

همیشه نیمه خالی رو میدیدم

بفکر نیمه های پر نبودم

همیشه فکر میکردم زمین پست

خدارو سوی قبله میشه پیدا کرد

همین دیروز سمت این حوالی بود

یکی در زد خدا رفت ودر و وا کرد

من این روزا یه حال دیگه ای دارم

جهان من لباس تازه می پوشه

من و تو دیگه تنها نیستیم

چونکه

خدا با ما نشسته چایی می نوشه

ملخ افتاده توی خرمن گندم

منم مثل همه از کار بیکارم

بجای داس شونه توی دستامه

فقط بفکر گندم زار موهاتم

اگه بارون به شیشه مشت می کوبه

بیا اینجا بشین کنار این خورشید

خدا با دست من دستاتو میگیره

تواز چشم خدا حالم رو می پرسی

نه اینکه بیخیال مزرعه باشم

دیگه از باد پاییزی نمی ترسم

نگو این آسیاب باید ویرون شه

خدا با ماست از چیزی نمی ترسم
 

کسی از من نمی پرسد 

کسی از من نمیداند 

کسی هر گز نمی فهمد

کسی من را نمی خواند

کسی در متن شعر خود مرا هرگز نخواهد دید  نخواهد راند 

نخواهد چید

و حتی مادرم دیگر نمی فهمد 

که پر دردم که لبریزم که بیمارم

و حتی برگهای زیر پایم مرا حس نخواهند کرد

و حتی چشمه اشکم نمی جوشد به روی گونه سردم

و حتی عشق هم با من نخواهد ماند

به دریا گفتم ای دریا ببین دردم ببین رویم ببین مویم ببین سویم ببین این رقس گیسویم 

ولی دریا ندیدو رفت و ماهیها به دنبالش

دلم از من چه غمگین است دلم در من چه سنگین است 

دلم بی کینه در سینه نشسته 

دلم از من حراسیده 

دلم از عشق ترسیده

به بابا گفتم ای بابا 

تو دادی اب تو دادی نان 

بیا بنشین ببین دردم 

بیا بنشین بیا برکن غمو دردم ز روحو جان

ولی بابا ندیدو رفت

ولی بابا نچیدو رفت 

ولی بابا ندونستو 

ولی بابا نتونست

خدای من بیا در من فرود ا

خدای من چرا من بیاید به جرم مادرم هووا بسوزم بسازم بمانم  چرا باید کنار تو نباشم چرا باید که روی تو نبینم

خدای من خدای من 

کسی هرگز مرا دیگر نخواهد دید

در زمان تدریس در دانشگاه پرینستون دکتر حسابی تصمیم می گیرند سفره ی هفت سینی برای انیشتین و جمعی از بزرگترین دانشمندان دنیا از جمله "بور"، "فرمی"، "شوریندگر" و "دیراگ" و دیگر استادان دانشگاه بچینند و ایشان را برای سال نو دعوت کنند. آقای دکتر خودشان کارتهای دعوت را طراحی می کنند و حاشیه ی آن را با گل های نیلوفر که زیر ستون های تخت جمشید هست تزئین می کنند و منشا و مفهوم این گلها را هم توضیح می دهند. چون می دانستند وقتی ریشه مشخص شود برای طرف مقابل دلدادگی ایجاد می کند. دکتر می گفت: " برای همه کارت دعوت فرستادم و چون می دانستم انیشتین بدون ویالونش جایی نمی رود تاکید کردم که سازش را هم با خود بیاورد. همه سر وقت آمدند اما انیشتین 20دقیقه دیرتر آمد و گفت چون خواهرم را خیلی دوست دارم خواستم او هم جشن سال نو ایرانیان را ببیند. من فورا یک شمع به شمع های روشن اضافه کردم و برای انیشتین توضیح دادم که ما در آغاز سال نو به تعداد اعضای خانواده شمع روشن می کنیم و این شمع را هم برای خواهر شما اضافه کردم. به هر حال بعد از یک سری صحبت های عمومی انیشتین از من خواست که با دمیدن و خاموش کردن شمع ها جشن را شروع کنم. من در پاسخ او گفتم : ایرانی ها در طول تمدن 10هزار ساله شان حرمت نور و روشنایی را نگه داشته اند و از آن پاسداری کرده اند. برای ما ایرانی ها شمع نماد زندگیست و ما معتقدیم که زندگی در دست خداست و تنها او می تواند این شعله را خاموش کند یا روشن نگه دارد."

آقای دکتر می خواست اتصال به این تمدن را حفظ کند و می گفت بعدها انیشتین به من گفت:   " وقتی برمی گشتیم به خواهرم گفتم حالا می فهمم معنی یک تمدن 10هزارساله چیست. ما برای کریسمس به جنگل می رویم درخت قطع می کنیم و بعد با گلهای مصنوعی آن را زینت می دهیم اما وقتی از جشن سال نو ایرانی ها برمی گردیم همه درختها سبزند و در کنار خیابان گل و سبزه روییده است."

بالاخره آقای دکتر جشن نوروز را با خواندن دعای تحویل سال آغاز می کنند و بعد این دعا را تحلیل و تفسیر می کنند. به گفته ی ایشان همه در آن جلسه از معانی این دعا و معانی ارزشمندی که در تعالیم مذهبی ماست شگفت زده شده بودند. بعد با شیرینی های محلی از مهمانان پذیرایی می کنند و کوک ویلون انیشتین را عوض می کنند و یک آهنگ ایرانی می نوازند. همه از این آوا متعجب می شوند و از آقای دکتر توضیح می خواهند. ایشان می گویند موسیقی ایرانی یک فلسفه، یک طرز تفکر و بیان امید و آرزوست. انیشتین از آقای دکتر می خواهند که قطعه ی دیگری بنوازند. پس از پایان این قطعه که عمدأ بلندتر انتخاب شده بود انیشتین که چشمهایش را بسته بود چشم هایش را باز کرد و گفت" دقیقا من هم همین را برداشت کردم و بعد بلند شد تا سفره هفت سین را ببیند.

آقای دکتر تمام وسایل آزمایشگاه فیزیک را که نام آنها با "س" شروع می شد توی سفره چیده بود و یک تکه چمن هم از باغبان دانشگاه پرینستون گرفته بود. بعد توضیح می دهد که این در واقع هفت چین یعنی 7 انتخاب بوده است. تنها سبزه با "س" شروع می شود به نشانه ی رویش. ماهی با "م" به نشانه ی جنبش، آینه با "آ" به نشانه ی یکرنگی، شمع با "ش" به نشانه ی فروغ زندگی و ... همه متعجب می شوند و انیشتین می گوید آداب و سنن شما چه چیزهایی را از دوستی، احترام و حقوق بشر و حفظ محیط زیست به شما یاد می دهد. آن هم در زمانی که دنیا هنوز این حرفها را نمی زد و نخبگانی مثل انیشتین، بور، فرمی و دیراک این مفاهیم عمیق را درک می کردند. بعد یک کاسه آب روی میز گذاشته بودند و یک نارنج داخل آب قرار داده بودند. آقای دکتر برای مهمانان توضیح می دهند که این کاسه 10هزارسال قدمت دارد. آب نشانه ی فضاست و نارنج نشانه ی کره ی زمین است و این بیانگر تعلیق کره زمین در فضاست. انیشتین رنگش می پرد عقب عقب می رود و روی صندلی می افتد و حالش بد می شود. از او می پرسند که چه اتفاقی افتاده؟ می گوید : "ما در مملکت خودمان 200 سال پیش دانشمندی داشتیم که وقتی این حرف را زد کلیسا او را به مرگ محکوم کرد اما شما از 10هزار سال پیش این مطلب را به زیبایی به فرزندانتان آموزش می دهید. علم شما کجا و علم ما کجا؟!"

خیلی جالب است که آدم به بهانه ی نوروز، فرهنگ و اعتبار ملی خودش را به جهانیان معرفی کند.

خاطرات مهندس ایرج حسابی